Pierwsze pytanie, jakie może się nasunąć, brzmi: jaki inhalator jest najlepszy dla dziecka? Albuterol jest jednym z najczęściej stosowanych leków na astmę. Działa on jak krótko działający beta-agonista, rozkurczając drogi oddechowe i przynosząc krótkotrwałą ulgę. Jest o wiele lepszy niż nebulizator, ale czy jest jakaś różnica między tymi dwoma rodzajami inhalatorów? Przyjrzyjmy się kilku różnym opcjom.
Albuterol jest krótko działającym beta-agonistą
U dzieci albuterol jest często przepisywany jako lek rozszerzający oskrzela w celu złagodzenia objawów astmy i innych problemów z układem oddechowym. Jego działanie polega na rozluźnianiu mięśni gładkich dróg oddechowych, co umożliwia swobodny przepływ powietrza. Może być podawany w postaci inhalatora ciśnieniowego lub nebulizatora. Jest również dostępny w postaci płynu i tabletek. Przyjmowanie albuterolu u dziecka wiąże się jednak z pewnym ryzykiem. Chociaż są one rzadkie, mogą wystąpić pewne działania niepożądane, w tym szybkie bicie serca i uczucie trzepotania lub przyspieszonego bicia serca.
Jeśli dziecku podawany jest albuterol w postaci płynnej, skutki uboczne mogą być mniejsze niż w przypadku dawki wziewnej. Dzieci nie powinny pozostawać bez opieki podczas przyjmowania albuterolu, ponieważ mogą one doświadczyć poważniejszych skutków ubocznych w przypadku narażenia na działanie wysokich temperatur. Dlatego tak ważne jest przestrzeganie instrukcji podanych na etykiecie recepty. Jeśli dziecko nie rozumie treści recepty, powinno poprosić o pomoc lekarza lub terapeutę oddechowego. Jeśli jednak nie rozumie instrukcji dotyczących stosowania leku, powinno być pod nadzorem i obserwowane podczas jego podawania.
Wśród pacjentów pediatrycznych stosowanie krótko działających beta-agonistów jest na ogół bezpieczne i skuteczne w leczeniu objawów astmy u dzieci. Lek ten może być podawany za pomocą inhalatora ciśnieniowego i może być stosowany u dzieci już w wieku 8 tygodni. W ciężkich przypadkach należy jednak dodać krótko działający lek przeciwcholinergiczny, aby zmniejszyć ryzyko toksyczności i poprawić jakość życia dziecka.
Rozluźnia drogi oddechowe
Jednym z charakterystycznych objawów ataku astmy jest nasilenie skurczu komórek mięśni gładkich. Komórki te są odpowiedzialne za zwężenie dróg oddechowych i trudności w oddychaniu. Stwierdzono, że gorzki smak niektórych produktów spożywczych rozluźnia te komórki, co może stanowić lepszą alternatywę dla obecnie stosowanych metod leczenia. Proces rozluźniania komórek polega na aktywacji receptorów gorzkiego smaku. Gorzki smak pokarmów pomaga rozluźnić te komórki, co z kolei poprawia przepustowość dróg oddechowych.
Częstotliwość oscylacji Ca2+ jest określana przez okres pomiędzy kolejnymi szczytami sygnału. Zmiany w polu przekroju poprzecznego dróg oddechowych korelują z dynamicznymi zmianami oscylacji Ca2+. Z kolei ISO powoduje zwężenie dróg oddechowych, a MCh ich rozszerzenie. Są to dwa główne typy odpowiedzi: MCh i ISO. Gdy w drogach oddechowych wywołane są obie te reakcje, reakcja ISO powoduje zmniejszenie pola przekroju poprzecznego.
Skuteczność działania ISO i MCH zależy od ich stężenia. Wysokie stężenia ISO nie powodują rozluźnienia dróg oddechowych, natomiast niskie stężenia MCH nie wywierają żadnego efektu. W badaniu przeprowadzonym na szczurach oba rodzaje związków mają jednak taki sam wpływ na drogi oddechowe. Wyniki wskazują, że ISO i MCH skutecznie je rozkurczają. Efekty działania tych leków są jednak tymczasowe i mogą zostać odwrócone po ich usunięciu z organizmu.
Do rozluźnienia SMC dróg oddechowych zastosowano metodę MCh i FSK. Obie te metody wykazały, że związki te zwiększają relaksację wywołaną przez FSK. Dodatkowa relaksacja była skorelowana z ustąpieniem oscylacji Ca2+. Relaksacja dróg oddechowych wywołana przez FSK mogła trwać przez trzy godziny. Ponadto, relaksacja wywołana MCH i FSK była znacząco wzmocniona po podaniu IbTX.
Działa lepiej niż nebulizator
Nebulizatory to urządzenia, które dostarczają leki bezpośrednio do płuc dziecka. Nebulizatory mogą być także zabawnym sposobem łagodzenia objawów przez dziecko. Dziecko może nazwać urządzenie “maską Supermana”, jeśli sprawia mu to przyjemność. Używanie nebulizatora może sprawić, że dziecko poczuje się lepiej, a to pomoże mu współpracować z leczeniem.
Terapia nebulizatorem to proces trwający około 10 minut. Ważne jest, aby czyścić nebulizator po każdym użyciu, ponieważ brudne nebulizatory nie mogą wytwarzać mgiełki. Nebulizator należy czyścić zgodnie z zaleceniami lekarza i starać się nie używać go jednorazowo dłużej niż przez 4 godziny. W przypadku, gdy dziecko przestanie oddychać lub zacznie odczuwać zawroty głowy, należy skontaktować się z lekarzem w celu uzyskania informacji o objawach “Call Your Doctor”.
Nebulizatory wziewne są przeznaczone dla dzieci i są bezpieczne dla układu oddechowego dziecka. Urządzenie jest zasilane energią elektryczną, która zamienia płynne leki w drobne kropelki, które mogą być wdychane do płuc. Nebulizator jest podłączany do ustnika lub maski, w zależności od wieku i rozmiaru. Nebulizatory mogą być pomocne w leczeniu wielu innych schorzeń, w tym rozedmy płuc i zapalenia zatok.
Kolejną różnicą między nebulizatorem a inhalatorem jest sposób podawania leku. Nebulizator dostarcza lek bezpośrednio do płuc dziecka, które są źródłem stanu zapalnego. Oznacza to, że dziecko musi oddychać przez maskę, a nie przez usta, aby otrzymać lek. Rodzice, którzy mają dzieci, powinni omówić z lekarzem zalety i wady każdej z tych metod.
Lek może być podawany za pomocą rozdzielacza
Istnieje kilka sposobów podawania leku za pomocą rozdzielacza. W przypadku niemowląt łatwiejsze może być stosowanie rozdzielacza z maską twarzową. W przypadku starszych dzieci wkładka może być podawana bez maski. W zależności od wieku dziecka, może ono potrzebować nowej wkładki co rok lub co kilka lat. Farmaceuta lub zespół opieki zdrowotnej może doradzić, jak często należy wymieniać wkładkę dystansową.
Inhalator ciśnieniowy (MDI) musi być prawidłowo podawany. Wymaga to koordynacji pomiędzy uruchomieniem inhalatora a wdechem. Spacery ułatwiają ten proces. Urządzenia te zatrzymują lek rozpylany przez inhalator, dzięki czemu jest on o 20% skuteczniejszy. Można wybrać dystanser, który dobrze przylega do twarzy pacjenta i zapewnia wizualną informację zwrotną, gdy wdech pacjenta jest udany.
Plastikowe wkładki dystansowe mogą być mniej skuteczne niż metalowe, ponieważ mogą gromadzić ładunki elektrostatyczne. Aby zmniejszyć ten efekt, należy dokładnie wyczyścić przekładki przed ich ponownym użyciem. Dobrą metodą jest stosowanie przekładek pokrytych detergentem. Dokładne zdezynfekowanie ich zminimalizuje gromadzenie się ładunków elektrostatycznych i poprawi dostarczanie leku. Innym sposobem na zminimalizowanie ładunków elektrostatycznych jest czyszczenie przekładki detergentem nieprzewodzącym prądu.
W przypadku stosowania wkładki dystansowej należy dokładnie przestrzegać instrukcji. Przed użyciem należy kilkakrotnie wstrząsnąć inhalatorem. Po dwóch lub trzech tygodniach należy go ponownie napełnić. Suszenie dystansera ręcznikiem może spowodować powstanie ładunku elektrycznego, co może zmniejszyć skuteczność leku. Ponadto, nie zapomnij przeczytać ulotki dołączonej do opakowania i postępować zgodnie z instrukcjami. Dzięki temu będziesz miał większe szanse na podanie leku.
